Posetilac koji dođe u Srbiju može očekivati na svom proputovanju mnoštvo nestvarnih prizora i neponovljivih doživljaja koje će sa sobom poneti u dugom sećanju. Od tragova praistorijske kulture na lokalitetu Lepenski Vir, koji datiraju iz perioda 7.000 godina p.n.e., preko ostataka gradova i puteva koji su nastali u više od šest vekova vladavine Rimljana ovim prostorima, kao što su Sirmijum na severu i Justinijana Prima na jugu, koje pričaju priču o najmoćnijoj državi svog vremena i o čak 16 imperatora koji su rođeni na tlu Srbije, do tvrđava koje su predstavljale važan deo vojnih strategija srednjevekovnih vladara. Neke od njih imale su isključivo vojnu svrhu, i u njima se mogu videti nekadašnji vojni logori, arsenali i kasarne. Unutar drugih, razvijali su se pravi mali gradovi, u kojima su se nalazile kuće, škole i dućani, kao i crkve i džamije čiji ostatci postoje i danas. U okolini grada Bača po kome je čitavo ovo područje dobilo ime Bačka, nalaze se ostaci najstarije Austrougarske tvrđave u Srbiji. Petrovaradinska tvrđava građena od 1692. do 1780. godine koju suprojektovali austrijski vojni inženjeri po sistemu francuskih utvrđenja čuvenog graditelja Vobana. Beogradska tvrđava omiljeno je mesto za šetnju i odmor kako Beograđana tako i gostiju glavnog grada. Prvu tvrđavu na ušću Save u Dunav izgradili su Kelti ali svoj današnji izgled tvrđava duguje narodima koji su došli posle njih. Između II. i XVIII. veka Rimljani, Vizantinci, Ugari i Turci prilagođavali su tvrđavu svojim potrebama. Izgrađena u XIV. veku na nepristupačnoj litici iznad Đerdapske klisure, Golubačka tvrđava bila je poprište brojnih sukoba između tadašnje Srbije i Turske. Duhovni i kulturni život srednjevekovne Srbije odvijao se u okviru crkve, zbog čega brojni pravoslavni manastiri predstavljaju najvažnije spomenike ove epohe. Izgrađeni u periodu od XII. do XVII. veka, dobro očuvani i bogato ukrašeni nekim od najlepših fresaka tog vremena, srpski manastiri predstavljaju važan deo ne samo srpskog, već i svetskog kulturnog nasleđa. Srpske banje su pravi ekološki centri koji obiluju prirodnim lepotama, mineralnim vodama, čistim vazduhom, zdravstvenim, velnes i spa centrima i u njima se možei naći sve što je potrebno za kompletan odmor modernog čoveka. Prekrivene gustim šumama i zelenim livadama, ispresecane brzim rekama i bistrim jezerima, planine Srbije su idealno mesto za odmor i razonodu tokom cele godine. Srbija je poznata po velikim muzičkim festivalima koji okupljaju na stotine hiljada ljudi, iz zemlje i inostranstva. Na njima se slušaju sve vrste muzike – od tradicionalne muzike, preko klasike, džeza do popa, roka i tehna, te će svako moći da pronađe festival po svom ukusu. Nastala pod uticajima okolnih balkanskih, ali i evropskih naroda, srpska kuhinja bogata je i raznovrsna. Hedonisti će svoje mesto pronaći na jednom od gastronomskih festivala na kojima mogu probati brojne specijalitete karakteristične za određeni region, dok će ljubitelji vina i rakije uživati u degustaciji pića na nekom od brojnih festivala širom Srbije. Od mirnih varošica u vojvođanskoj ravnici, preko užurbanih velikih gradova, i univerzitetskih centara punih mladih ljudi, do starih srpskih prestonica koje svedoče o važnim istorijskim događajima, gradovi u Srbiji posetiocima pružaju sveobuhvatan uvid u život na ovim prostorima

1. dan BEOGRAD.

Sletanje na aerodrom Nikola Tesla. Transfer do hotela. Večera. Noćenje.

2. dan BEOGRAD.

Doručak. Polazak u razgledanje grada autobusom i pešice. Beograd glavni grad Srbije, jedan od najstarijih gradova u Evropi koji je od davnina poznat kao značajno saobraćajno čvorište i kao raskrsnica puteva Istočne i Zapadne Evrope.Beograd leži na dve međunarodne reke, na ušću reke Save u Dunav i vode reka ga opasuju sa tri strane. Zbog takvog položaja, sa pravom je nazivan "kapijom Balkana" i "vratima Srednje Evrope". Najstariji arheološki nalazi sa njegovog područja sežu u peti milenijum pre nove ere. U strogom centru Beograda ispod današnje Palate Albanije pronadjeni su tokom njene gradnje 1938 godine skeleti neandertalca koji je poginuo u borbi sa mamutom čiji je skelet nadjen u blizini, što govori o naseljenosti prostora današnjeg Beograda još u praistorijsko doba. Na obali Dunava nalazi se praistorijski lokalitet Vinča, sa ostacima materijalne kulture praistorijskog čoveka. Pripadnici keltskog plemena su osnovali Singidunum u 3. veku pre nove ere, a ovaj grad se pominje i u antičkim izvorima. Kasnije, ovu teritoriju osvajaju Rimljani, a podelom Rimskog carstva 395. godine on postaje deo Vizantije. Sloveni su u 6. veku sve češće prelazili Dunav i trajno ostajali na ovom području, i tako je na kamenitoj uzvisini iznad ušća Save i nastalo njihovo naselje – Beli Grad. Naziv Beograd se prvi put pominje 878. Godine. Godine 1403. despot Stefan Lazarević veštim diplomatskim potezima dobija Beograd od Ugara i on tada po prvi put dobija status srpske prestonice. Beogradska tvrđava je najstariji kulturno-istorijski spomenik Beograda- utvrdjenje koje datira još iz prvog milenijuma, sagradjena je prvobitno kao palisada sa zemljanim bedemima ali se tokom vekova razvijala. Beograd koji danas poznajemo razvijao se oko ovog monumentalnog istorijskog zdanja, Boemska četvrt Skadarlija u centru grada, Konak kneginje LJubice - gradnja Konaka kneginje Ljubice započeta je 1829. godine, a završena 1830. godine i danas je jedan od retkih primera gradjanske arhitekture tog perioda, Kapetan Mišino zdanje-jedna od najpoznatijih građevina devetnaestog veka u Beogradu, u kojoj je smešten Rektorat Univerziteta u Beogradu i deo Filozofskog fakulteta, sagrađena je u periodu od 1857. do 1863. godine, prema planovima češkog arhitekte Jana Nevole. Nakon završetka izgradnje, kapetan Miša je poklonio ovo zdanje svojoj domovini u obrazovne svrhe, Stari dvor sa lokacijom u ulici kralja Milana je reprezentativno zdanje u Beogradu koje je podigao kralj Milan Obrenović izmedju 1881. I 1884. godine. U Starom dvoru je izmedju 1903 i 1921. godine živeo Petar I Karadjordjević, a izmedju 1921. i 1922. kralj Aleksandar I, dok je danas ovo velelepno zdanje sedište Skupštine grada Beograda. Novi dvor je velelepno zdanje u kojem se nalazi sedište Predsedništva Republike Srbije. Kao spomenik kulture nalazi se pod zaštitom države. Izgradjen je izmedju 1911. I 1922. godine, a tada je njegova svrha bila isključivo rezidencijalna. Zdanje Narodne skupštine- prvi projekat skupštine izradio je Konstantin Jovanović 1891. godine. Medjutim zbog političkih dogadjaja i ekonomskih uslova gradnja objekta je odložena nekoliko godina, i tada je poverena arhitekti Jovanu Ilkiću, pobedniku na novoraspisanom konkursu za projektovanje zgrade Narodne skupštine Srbije. Zvaničan početak gradnje palate označen je polaganjem kamna temeljca 27. avgusta 1907. godine u prisustvu kralja Petra I Karadjordjevića i prestolonaslednika Djordja, narodnih poslanika i diplomatskog kora. Hram Svetog Save - je najveći srpski pravoslavni hram na Balkanu, a izgradjen je na mestu gde je Kodža Sinan - paša navodno spalio mošti Svetog Save, osnivača srpske pravoslavne crkve. Izgradnja hrama otpočeta je 15. Septembra 1935. godine, a tada je patrijarh Varnava izvršio osvećenje temelja. Crkva Svetog Marka izgradjena je izmedju 1931. I 1940. godine ali je izbijanje Drugog Svetskog rata pomelo izgradnju, u tom periodu izvršeni su samo gradjevinski radovi Crkva Svetog Marka izgradjena je u srpsko-vizantijskom stilu, po modelu manastira Gračanica..... Ručak. Odlazak za Zemun. Nekada zaseban grad Zemun, a danas opština u sastavu Grada Beograda, je u 3. veku pre nove ere ovaj kraj je naselilo keltsko pleme Skordisci i nazvalo ga Taurunum. Najviša tačka Zemuna je brdo Gardoš, sa koga se pruža pogled na ceo Zemun, Dunav i centar Beograda. Tu je i 36 metara visoka Milenijumska kula, poznata i kao Kula Sibinjanin Janka, koju su 1896. podigle mađarske vlasti. Oblast oko Gardoša prepoznatljiva je po uskim ulicama sa kaldrmom i specifičnoj arhitekturi. U podnožju, na Zemunskom keju na obali Dunava nalaze se brojni restorani sa živom muzikom, kafići i klubovi. To je i popularno šetalište, stecište lokalnih alasa i umetnika, uz marine za čamce i galerije. Beograd ima toliko mnogo tajni jedna od njih krije ceo grad ispred površine grada, više od stotina pećina,kanala, tunela, pričaju priču o svojoj vezi sa carstvima i državama koje su vladale ovde tokom vekova. U petom veku Beogradsku tvrdjavu su uništili Huni i u ranom srednjem veku došlo je do navale varvarskih plemena. Legenda kaže da je čak Atilin grob leži na ušću Dunava i Save tačnije u samom srcu tvrdjave. Istoričari tvrde da je prva kafana u Evropi otvorena upravo na Dorćolu davne 1522. Tada se služila samo crna kafa te se pretpostavlja da otuda i potiče i naziv ove srpske institucije. Zbog svoje strateške lokacije na ušću dveju reka, između Zapada i Istoka, Beli grad je oduvek bio poprište istorijskih događaja. Oko Beograda su se vodile bitke u 115 ratova i on je bio sravnjen sa zemljom čak 44 puta. Povtatak u hotel. Večera. Noćenje.

3. dan BEOGRAD - FRUŠKA GORA - SREMSKI KARLOVCI - PETROVARADIN - NOVI SAD - BEOGRAD (205 km).

Doručak. Odlazak na Frušku goru. Na prostoru 50 km dužine i 10 km širine na sremskoj planini Fruška gora, smešteno je šesnaest srpskih pravoslavnih manastira, od kojih je većina raspostavljena kao živeća. Ova jedinstvena kulturno-istorijska celina utvrđena je za kulturno dobro od izuzetnog značaja za Republiku Srbiju 1990. godine, a predložena je i za upis na listu svetske baštine UNESKO-a. Šire područje Fruške gore od davnina je bilo bogato svetilištima, a tokom 16. i 17. veka na ovom prostoru je zabeleženo 35 manastira. Od vremena nastanka ovi manastiri nebrojeno puta su pljačkani, rušeni i napuštani, a najozbiljnije su stradali tokom Drugog svetskog rata. Nekoliko manastira je teško oštećeno i tokom NATO bombardovanja 1999.Obilazak manastira. KRUŠEDOL: manastir sagrađen 1515. godine od strane vladike Maksima Brankovića i njegove majke Angeline. HOPOVO: manastir u kome se zamonašio prosvetitelj Dositej Obradović. Ikonostas je radio Teodor Kračun. BEOČIN: prvi pouzdan pomen o manastiru zabeležen je u turskim popisima iz 1566. i 1578. godine početkom XVII veka crkva je u ruševinama. Novi hram, koji danas postoji podignut je na starom crkvištu ktitorstvom M. Milakovića koji je dao 9.000 forinti u tu svrhu. JAZAK: po narodnom predanju Jazak je osnovao Srpski despot Jovan Branković i postoji kao ženski manastir do 1774.g. Posvećen je Vavedenju Presvete Bogorodice. Nastavak putovanja. Rasuti između zelenih obronaka Fruške gore i plavog Dunava, Sremski Karlovci čuvaju bogatu riznicu srpske kulture i duhovnosti u svojim građevinama od neprocenjive istorijske vrednosti, a na njegovim ulicama se i danas slave vino i grožđe uz poeziju Branka Radičevića. Sremski Karlovci su vinogradarski gradić koji je tokom istorije potpadao pod vlast raznih naroda koji su svoj interes nalazili na ovim prostorima, ali to je ovu varoš činilo još bogatijom. Svi narodi koji su se doseljavali, ostavili su neki trag svoje kulture i utkali je u zajedničko kulturno bogatstvo Sremskih Karlovaca. Kažu da u Sremskim Karlovcima svaka zgrada, kuća i ulica priča neku slavnu priču jer je ovaj grad bio duhovni i kulturni centar Srbije. U veličanstvenoj zgradi Patrijaršije ostali su očuvani ikonostasi čuvenih srpkih umetnika Teodora Kračuna i Uroša Predića. Smeštena uz Patrijaršiju beli se Saborna crkva sa zelenim kupolama koje je konstruisao Zaharije Orfelin. Crkva je posvećena Svetom Nikoli, a u njoj se danas čuvaju vredne freske, slike Paje Jovanovića kao i mošti Svetog Arsenija Sremca, drugog srpskog arhiepiskopa. Odmah pored nje nalazi se Rimokatolička crkva posvećena Sv. Trojstvu, a potiče iz 1768. Godine. U Sremskim Karlovcima je osnovana prva srpska gimnazija koja se nalazi u samom centru grada.Gimnaziju je osnovao mitropolit Stefan Stratimirović 1791. godine uz dopuštenje cara Leopolda Drugog i uz pomoć bogatih Karlovčana koji su svoj novac uložili u prvu srpsku gimnaziju. Na ovom području od praistorije su živeli razni narodi. Ručak. Odlazak za Petrovaradin. Petrovaradinska tvrđava koja je simbol grada, datira iz srednjeg veka, ali su je u obliku koji danas postoji sagradili Austrougari koji su dugo vladali ovim prostorima. Petrovaradinska tvrdjava izuzetno ostvarenje fortifikacijskog graditeljstva XVIII veka, predstavlja jedno od najsloženijih, najvećih i najbolje očuvanih artiljerijskih bastionih utvrdjenja ovog dela Evrope. Obuhvata prostor severnih obronaka Fruške gore, na desnoj obali Dunava. Sa najvišom kotom od 125 metara nadmorske visine, zauzima dominantan položaj nad jugoistočnim delom Panonske nizije. Jedna od legendi kaže da su upravo zanatlije i trgovci koji su službovali u tvrđavi, a kojima je bilo zabranjeno da se u njoj nastanjuju, podigli naselje koje će u vekovima koji slede postati jedan od najlepših gradova u ovom delu Evrope – Novi Sad ili “srpska Atina” kako ga zbog njegove izuzetne kulture i istorije još zovu. Ispod Petrovaradinske stene, male panonske planine Fruške gore, nastao je grad na Dunavu, koji postoji tek nešto više od 300 godina. Prvi put je spomenut 1694 godine, dve godine pošto je počela gradnja Petrovaradinske tvrdjave U trorečju Dunava, Tise i Save gde su se sučelile tri civilizacije-Hrišćanskog Istoka, hrišćanskog Zapada i islama našle su utočište brojne etničke i verske grupe. Srbi su to tle nazvali Vojvodina. Na Petrovaradinskoj steni, Rimljani su podigli utvrdjenje, koje su kasnije Madjari obnovili a Turci održali. Posle proterivanja Turaka, krajem XVII veka, Austrijanci su podigli mostobran, a oko njega je niklo naselje vojnika, zanatlija i trgovaca. Isprva je naselje nazvano Racko-Srpsko selo, a kasnije Petrovaradinski šanac. Kada se naselje uvećalo, posle prestanka ratova početkom XVIII veka, gradjani željni slobode uspeli su, uz finansijski otkup od 80.000 forinti, da od carice Marije Terezije izdejstvuju status slobodnog grada, pod imenom Novi Sad. Bilo je to 01.februara 1748. godine. Povratak za Beograd. Večera. Noćenje.

4. dan BEOGRAD - TOPOLA/OPLENAC - SRPSKA SVETA GORA - SIROGOJNO - ZLATIBOR (240 km).

Doručak. Izvanredan geografski položaj gradića Topola, stvorio je preduslove da ovaj mali grad Šumadije postane političko administrativni centar oslobodjenog dela Srbije za vreme Karadjordja. Neposredno po preuzimanju kraljevske dužnosti 1903 godine, Kralj Petar I Karadjodjević je krenuo da ispuni amanet svojih roditelja i o svom trošku izgradi dinastičku grobnicu Karadjordjevića po uzoru na mnogobrojne slične vladarske mauzoleje u Evropi,a uskladu sa pravoslavnom hrišćanskom tradicijom. Kralj je izabrao sam vrh brežuljka tzv. Malog Oplenca. Hram Svetog Djordja i mauzolej dinastije Karadjordjević podignut je na samom vrhu stenovitog brda Oplenac. Nastavak putovanja ka Ovčarskoj-Kablarskoj klisuri. Na putu između Čačka i Užica, u živopisnoj klisuri Zapadne Morave, po prevojima i u podnožju planina Ovčara i Kablara nalazi se Srpska Sveta Gora U ovoj klisuri unedrilo se 12 svetinja. Na levoj strani zapadne Morave, pod Kablarom su manastiri: Blagoveštenje, Ilinje, Jovanje, Nikolje i Uspenje, a pod Ovčarom su: Vavedenje, Vaznesenje, Preobraženje, Svete Trojica i Sretenje.Ilinje je jedini neobnovljen manastir, dok ostali žive istinsku renesansu pravoslavlja – ispunjeni monaškim molitvama, a mesta su hodočašća vernika i turista. Pored manastira, u istom prostoru nalaze se još dva svetilišta: crkva Svetog Save i pećina Kađenica, svojevrsni sakralno-memorijalni objekat. Većina ovih manastira podignuta je u tursko vreme, kada su se pravoslavne bogomolje povlačile u vrleti, u skrovite, zabačene predele zemlje. Obilazak manastira Blagoveštenje koji se nalazi odmah iznad Ovčar Banje, u podnožju Kablara. Pretpostavlja se da potiče iz doba slavnih Nemanjića. Veći deo svoje istorije, ovaj manstir je bila „živa“ crkva sem u vreme kada je zbog svoje trošnosti morala biti napuštena. U XIX veku Joakim Vujić je zatiče spaljenu od Turaka. U njemu je svojevremeno zamonašen Patrijarh Pavle. Obilazak manastir Svete Trojice, u tišini, koja je potrebna za duboku i stalnu molitvu, na padinama Ovčara, nalazi se manastir Svete Trojice. Najstariji pisani pomen o manstiru potiče iz 1594/95. Godine. Crkva je jednobrodna građevina, primetan je uticaj raške graditeljske škole. Po arhitekturi je najlepši od svih manastira u Ovčarsko-Kablarskoj klisuri. Ručak. Nastavak putovanja za Sirogojno i obilazak muzeja “Staro selo”- muzeja na otvorenom u kojem se prikazuje arhitektura, unutrašnje uredjenje zgrada, način privredjivanja i organizacija porodičnog života. Prostire se na površini od 5 hektara i ima oko 50 objekata koji su dislocirani i preneti iz okolnih zlatiborskih sela. Spomenički kompleks crkve Svetih apostola Petra i Pavla iz XVIII veka i muzeja na otvorenom “Staro selo” 1983 godine stavljen je pod zaštitu zakona kao kulturno dobro-spomenik kulture od izuzetnog značaja. Nastavak puta do Zlatibora, po svemu trenutno najatraktivnija planina u Srbiji, taj atribut je ponela zbog mnogo čega što je takvom promoviše u našoj zemlji, Evropi, pa i šire. Blaga, sunčana leta, blage sunčane zime, prelepa proleća i topla jesen, razlog su turističkim posetama tokom cele godine. Zlatibor je lekovita banja, rekreativni centar, skijalište, centar kulturnih dešavanja i okupljanja ljudi sa svih strana. Brojna izletišta, povezanost sa svim okolnim turističkim destinacijama, Drvengrad, Šarganska osmica, Višegrad, Tara, Drinska regata, Tornik. Smeštaj u hotel. Večera. Noćenje.

5. dan ZLATIBOR - ŠARGANSKA OSMICA - TARA (80 km).

Doručak. Nastavak putovanja. Šarganska osmica je najatraktivnija turističko-muzejska železnica u Evropi među prugama uskog koloseka. Ona je remek delo svetskog industrijskog nasleđa. Gradeći je u periodu od 1921. do 1925. godine projektanti su visinsku razliku od Mokre Gore do Šargana (300 metara nadmorske visine, dužine 3,5 kilometra) premostili čuvenom ”osmicom” – petljom dugom oko 13,5 kilometara, iznad podnožja Jatara, sa dvadesetak tunela, nekoliko mostova i vijadukta, koji čine većinu pruge. Voz ”Ćira” je po prvi put zahuktao davne 1925.godine, a poslednju osmicu je napravio 28. februara 1974.godine, kada je pruga ukinuta. ŽTP Beograd je 1999. godine počeo obnovu Šarganske osmice u turističke svrhe i do danas je čitava pružna trasa revitalizovana, sa autentičnim staničnim objektima i sa originalnim starim vagonima. Kompozicija Nostalgija sastavljena od dve lokomotive i tri vagona i panoramski vagon danas je u funkciji turističke vožnje, a stanice Jatare i Mokra Gora adaptirane su u ugostiteljske objekte u kojima se turisti odmaraju i okrepljuju tokom vožnje. Vožnja šarganskom osmicom imala je svoju atraktivnost i u vreme dok je funkcionisala kao standardni železnički prevoz. Parnjača se probijala kroz stenovite tesnace i visoke useke između Šargana i Mokre Gore, trasom na kojoj pruga pravi neobičnu putanju u vidu broja 8, sa više mesta iz voza putnici su imali prilike da vide tri pruge u različitom nivou. Mnogi bi se uspaničili kada bi videli da im u susret dolazi drugi voz, ali nije bilo nikakve opasnosti jer je taj drugi voz bio u drugom prostornom odseku. Prolazeći trasom čuvene “osmice” dužine 13,5 km putniku je praktično nemoguće da odgonetne kojim je pravcem prošao voz i kuda tek treba da prođe. Daleko od užurbanosti modernog života, obogaćena prirodnim lepotama mokrogorskog kraja ova na tlu Evrope unikatna železnica, danas nam uz nostalgičan pisak parnjače oživljava romantičani duh prošlih dana. Divlji ambijent, slalom kroz krivine, tuneli. Avantura koja odražava gotovo zaboravljenu toplinu truckanja vozom. Ručak. Odlazak za Taru. Planina Tara ime je dobila po ilirskom gorštačkom plemenu Autorijata, koji su u bronzano doba živeli na njenim obroncima. Po bogatstvu i raznovrsnosti turističih vrednosti, ekološki očuvana prirodna sredina, planinski reljef sa umerenom nadmorskom visinom od 800-1500 m, pogodni tereni za zimske sportove, bogat i raznovrstan biljni i životinjski svet, blagotvorna klima, Drina sa veštačkim jezerima Zaovine i Perućac, daju ovoj planini veliku turističku vrednost što je čini konkurentnom u odnosu na Zlatibor i druge planine.Tara je od 13.jula 1981.god. Nacinalni park proglašena od strane Narodne skupštine SR Srbije i obuhvata površinu od 24.991,82 hektara.Briga o najlepšoj planini Zapadne Srbije 1981 god. poverena je JP Nacionalni park Tara. Pretpostavlja se da su trijaski krečnjaci, na severnim stranama Tare u tercijeru bili obala Panonskog mora. Zbog povoljne klime i zabačenosti na Tari je opstao relikt i endemit balkanskog poluostrva Pančićeva omorika, kao i mnogi drugi spomenici prirode, blago rečeno živi fosili. Smeštaj u hotel.Slobodno vreme. Večera. Noćenje.

6. dan TARA - KRSTARENJE KANJONOM REKE DRINE - TARA.

Doručak. Odlazak za Perućac - turističko naselje udaljeno od Bajine Bašte 13 km, na desnoj obali reke Drine. U neposrednoj blizini je velika brana hidrocentrale, odakle počinje jezero, dugačko 54 km, čiji se veličanstveni kanjon prostire sve do Višegrada. Na plovidbi dugačkoj 52 km uživaćete u lepoti prirode, u staništima biljnih i životinjskih vrsta Nacionalnog parka Tara, ušću reke Žepe u reku Drinu, proći će se kroz najuži deo kanjona, kroz kamp Stari Brod, pored manjih potoka i rečica, srednjovekovnih utvrđenja...Na desnoj, a delom i levoj obali Drine, s obe strane Rzava, koji se tu uliva u Drinu, na istoku Bosne i Hercegovine, prostire se grad Višegrad. Najveću atrakciju ovog grada predstavlja most preko Drine, koji je Mehmed-paša Sokolović podigao 1571. godine, a koji je u svom romanu Na Drini ćuprija opisao Ivo Andrić za koji je dobio Nobelovu nagradu za književnost. Od 2014. godine za posetioce je otvoren Andrićgrad, turistički kompleks, čiji je idejni tvorac režiser Emir Kusturica, a koji je inspirisan delima i likovima Ive Andrića. Grad je izgrađen od kamena i predstavlja mešavinu epoha i stilova koji su se smenjivali kroz istoriju ovog područja: vizantijski stil, otomanski period, renesansa, klasicizam. Plovidba kroz rečni tok koji krivuda i prolazi kroz useke, uživanje u zelenoj boji koja odmara oči i unosi iskonski mir u dušu posmatrača. Završetak puta kod hidrocentrale, koja je uzrok nastajanja akumulacionog jezera Perućac. Stvaranje veštačke akumulacije nije narušilo iskonsku lepotu ovog kraja, već je dopunila turističku razglednicu Bajine Bašte. Ručak. Povratak u hotel. Večera. Noćenje.

7.dan TARA - STUDENICA - ŽIČA - VRNJAČKA BANJA (240 km).

Doručak. Nedaleko od živopisne klisure reke Ibar, na desnoj obali reke Studenice, opasana visokim zaštitnim zidom, uzdiže se manastir Studenica, zadužbina velikog župana Stefana Nemanje, utemeljivača nezavisne srpske države i rodonačelnika dinastije koja će vladati Srbijom puna dva veka. Manastir predstavlja najznačajniji manastirski kompleks srednjovekovne Srbije i veliki duhovni i umetnički centar srpskog naroda. Za nešto više od jedne decenije, od 1183. do 1196. uobličena je najlepša građevina srpske srednjovekovne arhitekture. Od 12. veka kada je osnovana monaška zajednica, Studenica ni u jednom trenutku nije prekidala svoj viševekovni život. Kao zadužbina i grobnica rodonačelnika dinastije Nemanjić Studenica je služila kao uzor mnogim vladarima ove loze za podizanje mauzoleja koji bi nalikovali Bogorodičinoj crkvi. Bogorodičina crkva se ubraja u najznačajnije spomenike raške graditeljske škole.Originalni spoj vizantijskog prostora i strukture hrama i spoljnih oblika i njihove obrade u belom mermeru, koje potiču iz romanske arhitekture čine Studenicu remek delom srednjoevropske arhitekture.Freske, remek-dela vizantijskog živopisa sa početka 13. veka, obeležile su put srpskog srednjovekovnog slikarstva. U riznici se čuvaju neki od kapitalnih primeraka srpske primenjene umetnosti, kao što su prsten Stefana Nemanje, predmeti od metala, plaštanice, povelje i druge relikvije. Posebno mesto u kompleksu manastira Studenica zauzima Kraljeva crkva, zadužbina kralja Milutina iz 1314. godine, sa zidnim slikarstvom izuzetne prefinjenosti. Sa svojim hramovima, trpezarijama, kulama i konacima Studenica je zadržala svoju prvobitnu funkciju, a kao prvorazredni zakonom zaštićeni spomenik upisan je u Listu svetske kulturne baštine UNESCO-a od 1986. Odlazak za Žiču najpoznatiji i najposećeniji manastir u Srbiji, star gotovo osam vekova. Okupan suncem, zaštićen zidinama i okružen ljubavlju monahinja, Žiča je manastir koji mnogi rado posećuju po nekoliko puta u životu. Istorija manastira Žiče počela je onog trenutka kada je sedamanestogodišnji Rastko Nemanjić odlučio da napusti dvor svog oca Stefana Nemanje i posveti se monaškom životu na Svetoj gori Atoskoj. Kada se početkom XIII veka vratio sa Svete gore u Srbiju sa moštima svetog mu roditelja Simeona Mirotočivog, srpska država je bila potrešena sukobom između Stefana i Vukana. Pomirivši zavađenu braću Sveti Sava je zajedno sa Stefanom odlučio da sagradi manastir Žiču kao srpsku carsku lavru. Mesto na kom se gradio manastir bilo je podjednako udaljeno i od Carigrada i od Rima, što je tumačeno tako da je Srbija na raskršću između pravoslavnog Istoka i rimokatoličkog Zapada. Crkva u manastiru Žiči koja je posvećena Hristovom Vaznesenju (Sveti Spas) građena je oko dvadeset godina. Crkva je kao celina predstavljala ne samo manastirski hram već i katedralu prvog srpskog arhiepiskopa. U građenju crkve uočavaju se novine u odnosu na hramove iz vremena Stefana Nemanje. Ovo je manastir bratske ljubavi, jer je kraj moštiju svog oca, svetogorski monah Sava izmirio braću Stefana Nemanjića i Vukana, i tada su se dogovorili o podizanju novog manastira. Ono što svakako ne smete propustiti, jesu očuvane freske. U severnoj i južnoj pevnici očuvani su Apostoli, Raspeće i delovi Skidanja sa krsta, a u najznačajnije spadaju one nastale u periodu od 1309. do 1316 . godine. Neke od njih su Uspenje Bogorodice na zapadnom zidu naosa, povelja Stefana Prvovenčanog, portreti Stefana Prvovenčanog i njegovog sina, kao i likovi Apostola Petra i Pavla.Preko osamsto godina postojanja, učinile su da se za ovaj manastirski kompleks vežu mnogobrojna verovanja, predanja i mitovi. Najpoznatija legenda koja je ugrađena i u grb Kraljeva, kaže da će se nakon Stefana Prvovenčanog, u Žiči krunisati još šest kraljeva i za svakoga će biti otvorena a zatim i zazidana po jedna vrata. Zbog toga je i ostao naziv “sedmovrata Žiča”. Ručak. Odlazak za Vrnjačku Banju najveće i najpoznatije banjsko lečilište u Srbiji a i šire i tradicionalno vrlo privlačan turististički centar za odmor i rekreaciju. Istorija korišcenja vrnjackih mineralnih voda seže u duboku prošlost, u vreme kada su ove prostore naseljavali keltski Skordisci. Posle rimskog osvajanja Balkana u poslednjim vekovima stare ere i nekoliko vekova nove ere mineralne vode su korišcene za piće i kupanje, o cemu svedoci pronadeni rimski izvor vrnjacke tople mineralne vode 1924. godine i mnoštvo novcica sa likovima rimskih imperatora. Vrlo je verovatno da se u srednjem veku za lekovitost vrnjackih voda znali i novonaseljeni Sloveni. Postoje pouzdani podaci da su meštani sela Vrnjaca i okoline sredinom 19. veka koristili toplu mineralnu vodu za lecenje; za kupanje i piće koristio ju je i žicki vladika Janja. Ipak istorija moderne banje u Vrnjcima vezuje se za 1868. godinu, kada je kruševacki okružni nacelnik Pavle Mutavdžic sa nekolicinom dobrotvora i videnijih ljudi iz Kruševca, Karavnovca (Kraljeva) i Trstenika formirali Osnovatelno fundatorsko društvo kiselo-vruce vode u Vrnjcima. Iste godine izvršena je kaptaža dva izvora tople mineralne vode i pocelo se sa izgradnjom banjskih objekata, pre svega kupatila. Narociti uspon Banja doživljava u godinama pred balkanske ratove. Vrnjacka Banja je tada dobila veliki broj modernih pansiona, izgradeno je novo kupatilo, radio je jedan bioskop, a u pripremi je bila izgradnja drugog. Pred same ratove pored Vrnjacke Banje prošla je pruga Stalac-Požega, tako da je Banja dobila dobre saobracajne veze, sa vecinom vecih gradova u Srbiji. Razvoj zdravstva u Vrnjačkoj Banji ima tradiciju dugu preko 140 godina. Prvi banjski lekar koji je svojim pacijentima preporučivao lečenje u Vrnjačkoj Banji bio je Josif Pančić, a prvi bolesnik koji se po njegovoj preporuci ovde lečio bio je Pavle Mutavdžić, načelnik Okruga kruševačkog. Bilo je to 1860. godine. Od tog vremena prirodni i balneoklimatološki faktor kojim Vrnjačka Banja obiluje bio je korišćen za lečenje šećerne bolesti, bolesti organa za varenje, bolesti jetre, bolesti mokraćnih organa, bolesti kože, očiju, nervnog sistema, kao i poboljšanje i prevenciju opšteg zdravstvenog stanja pacijenata. Od dvadesetih godina XX veka, kada je Vrnjačka Banja dobila prvi ozbiljni sanatorijum, "Sveti Đorđe", pa do današnjih dana pored upotrebe mineralne vode u zdravstvene svrhe, razvijaju se i ozbiljni centri za hospitalizaciju bolesnika, labaratorije i dijagnostički centri sa opremom koja je najmodernija u oblastima zdravstva u kojima se koristi. Smeštaj u hotel. Večera. Noćenje.

8. dan VRNJAČKA BANJA - FELIX ROMULIANA - VIMINACIJUM - BEOGRAD (460 km).

Doručak. Polazak za Zaječar. Razgledanje lokaliteta Felix Romuliana je carska palata podignuta po zamisli rimskog imperatora Galerija Maksimilijana, na prostranom platou Gamzigrada, u blizini Zaječara. Galerije, rođen u ovoj oblasti, ovu palatu podigao je u 3. i 4. veku sebi i svojoj majci Romuli, po kojoj ju je i nazvao. Pripada posebnoj kategoriji spomenika rimske dvorske arhitekture vezane isključivo za razdoblje tetrarhije i predstavlja najočuvaniji primer te arhitekture. Palatu okružuju snažni bedemi koji su štitili sam grad – palatu od upada varvara. Otkriveni su ostaci starijeg i mlađeg utvrđenja, podignutim u vremenskom intervalu od desetak godina. Komunikacijom koja je spajala istočnu i zapadnu kapiju prostor unutar bedema je podeljen na dva dela različite namene. Severnu polovinu obuhvata kompleks carske palate sa malim hramom i monumentalnim žrtvenikom, dok se na južnoj polovini nalaze objekti za javnu upotrebu (veliki hram sa dve kripte pravougaone osnove i terme) i objekti za opsluživanje palate (horeum i jednobrodna građevina sa portikom). Objekti su bogato ukrašeni freskama, štukaturom, podnim mozaicima sa figuralnim i geometrijskim motivima. Od prve decenije 4. do sredine 6. veka u nekoliko mahova menjaju se naziv, izgled i osnovna funkcija. Već u drugoj polovini 4. veka Romulijana je zapuštena palata, a posle provale Gota i Huna postaje malo vizantijsko naselje koje se pod nazivom Romulijana pominje u spisku mesta obnovljenih u vreme Justinijanove vladavine. Gamzigradski dvorac je poslednji put oživeo kao utvrđeno slovensko naselje 11. Veka. Lokacija Gamzigrad - Romulijana je 2007. uvrštena u Listu svetske kulturne baštine UNESCO-a. Ručak. Nastavak putovanja. Vojni logor na Viminacijumu je nastao kada je Rimsko Carstvo došlo do dunavskog prostora. o se najverovatnije dogodilo prilikom dolaska Rimljana na Dunav, u prvim decenijama I veka. Civilno naselje uz logor u vreme Hadrijanove vladavine (117–138) stiče status municipijuma, grada sa visokim stepenom autonomije. U vreme vladavine Gordijana III (239) grad dobija status kolonije rimskih građana, kao i pravo kovanja lokalnog novca. Status kolonije je najviši status koji je jedan grad mogao steći u okvirima rimske imperije. Viminacijum je više puta biran za mesto koncentracije vojske i polaznu tačku u mnogobrojnim ratovima.Lokacija na Dunavu je Viminacijumu omogućila brz ekonomski razvitak. Izuzetni nalazi otkriveni na nekropolama oko grada (do sada je pronađeno preko 14.000 grobova) potvrđuju pretpostavke o velikom bogatstvu njegovih stanovnika, a freske u grobnicama predstavljaju vrhunac kasnoantičke umetnosti. Grad je više puta pustošen u najezdama Gota, Huna i konačno Avara. Unutar i oko grada otkriveni su amfiteatar, monumentalne zgrade, raskošne terme i tragovi razvijene infrastrukture, pre svega ulica, akvedukata i kanalizacije. Dosadašnja otkrića svakako su potvrdila poseban značaj Viminacijuma kao vodeće rimske metropole na ovom delu dunavskog limesa.Naučno-istraživački centar Domus Scientiarum u Viminacijumu je objekat sa višestrukom namenom – pored toga što će naučnici iz Srbije i sveta koristiti njegove kabinete, biblioteke i atrijume za istraživanja, rad sa studentima, letnje škole, te organizacije kongresa i tematskih skupova - istovremeno će služiti i za smeštaj turista koji u sve većem broju pokazuju interesovanje za boravak na Viminacijumu. Domus Scientiarum predstavlja vrhunac ponude u arheološkom turizmu, sa jedinstvenom atmosferom antičkog Rima, u kome posetilac može biti šta kod poželi – arheolog, legionar ili imperator. Povratak u Beograd oko 20 sati.