Severna Srbija je praktično region Vojvodine. Ime Vojvodina potiče iz 1848. godine, kada je ukazom austrijskog cara proglašena autonomna srpska oblast pod imenom „Srpska Vojvodina“. Sledeće godine car je formirao Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat. Iako ova oblast nije bila dužeg daha, ukinuta je već 1860. godine, ime Vojvodina ostalo je ukorenjeno, kako među narodom, tako i u zvaničnoj tituli austrijskog cara. Turistički potencijal Vojvodine je ogroman. Istovremeno je i dalje nedovoljno iskorišćen. Prepoznatljivost Vojvodini daju njene nepregledne ravnice, jedinstveno arhitektonsko nasleđe, kao i mešavina brojnih kultura prožetih kroz narode koji u njoj žive. Neke od najstarijih institucija srpskog naroda su potekle upravo iz Vojvodine. Narodni običaji su nezaobilazan deo vojvođanske magije. Narodno stvaralaštvo, arhitektura, dekoracija, umetnost, sve ovo je prožeto uticajima brojnih naroda koji u Vojvodini žive. Na kulturno – istorijsko nasleđe podjednako su uticali Srbi, Mađari, Rumuni, Slovaci, Bunjevci i drugi. Prošlost je za sobom ostavila brojna arhitekonska nasleđa, tvrđave, dvorce, prelepe primere gradske i seoske arhitekture, ali i slike i pesme. Salaši su najbolji primer ravničarskog života, izdvojeni od sveta, još uvek gaje viševekovnu tradiciju Vojvodine. Vojvođanska sela su do danas zadržala brojne kulturno – istorijske vrednosti, kao što su stari zanati, đermovi, vetrenjače. Kroz neka mesta i danas prolaze fijakeri, čiji kočijaši i putnici nose prelepe narodne nošnje. Vojvođanska kuhinja se odlikuje brojnim specifičnostima. To su uglavnom dobro začinjena jela, neretko ljuta, puna aroma i sastojaka.

---

1.dan BEOGRAD.

Sletanje na aerodrom Nikola Tesla. Transfer do hotela. Večera. Noćenje.

2.dan BEOGRAD.

Doručak. Polazak u razgledanje grada autobusom i pešice. Beograd glavni grad Srbije, jedan od najstarijih gradova u Evropi koji je od davnina poznat kao značajno saobraćajno čvorište i kao raskrsnica puteva Istočne i Zapadne Evrope.Beograd leži na dve međunarodne reke, na ušću reke Save u Dunav i vode reka ga opasuju sa tri strane. Zbog takvog položaja, sa pravom je nazivan "kapijom Balkana" i "vratima Srednje Evrope". Najstariji arheološki nalazi sa njegovog područja sežu u peti milenijum pre nove ere. U strogom centru Beograda ispod današnje Palate Albanije pronadjeni su tokom njene gradnje 1938 godine skeleti neandertalca koji je poginuo u borbi sa mamutom čiji je skelet nadjen u blizini, što govori o naseljenosti prostora današnjeg Beograda još u praistorijsko doba. Na obali Dunava nalazi se praistorijski lokalitet Vinča, sa ostacima materijalne kulture praistorijskog čoveka. Pripadnici keltskog plemena su osnovali Singidunum u 3. veku pre nove ere, a ovaj grad se pominje i u antičkim izvorima. Kasnije, ovu teritoriju osvajaju Rimljani, a podelom Rimskog carstva 395. godine on postaje deo Vizantije. Sloveni su u 6. veku sve češće prelazili Dunav i trajno ostajali na ovom području, i tako je na kamenitoj uzvisini iznad ušća Save i nastalo njihovo naselje – Beli Grad. Naziv Beograd se prvi put pominje 878. Godine. Godine 1403. despot Stefan Lazarević veštim diplomatskim potezima dobija Beograd od Ugara i on tada po prvi put dobija status srpske prestonice. Beogradska tvrđava je najstariji kulturno-istorijski spomenik Beograda- utvrdjenje koje datira još iz prvog milenijuma, sagradjena je prvobitno kao palisada sa zemljanim bedemima ali se tokom vekova razvijala. Beograd koji danas poznajemo razvijao se oko ovog monumentalnog istorijskog zdanja, Boemska četvrt Skadarlija u centru grada, Konak kneginje LJubice - gradnja Konaka kneginje Ljubice započeta je 1829. godine, a završena 1830. godine i danas je jedan od retkih primera gradjanske arhitekture tog perioda, Kapetan Mišino zdanje-jedna od najpoznatijih građevina devetnaestog veka u Beogradu, u kojoj je smešten Rektorat Univerziteta u Beogradu i deo Filozofskog fakulteta, sagrađena je u periodu od 1857. do 1863. godine, prema planovima češkog arhitekte Jana Nevole. Nakon završetka izgradnje, kapetan Miša je poklonio ovo zdanje svojoj domovini u obrazovne svrhe, Stari dvor sa lokacijom u ulici kralja Milana je reprezentativno zdanje u Beogradu koje je podigao kralj Milan Obrenović izmedju 1881. I 1884. godine. U Starom dvoru je izmedju 1903 i 1921. godine živeo Petar I Karadjordjević, a izmedju 1921. i 1922. kralj Aleksandar I, dok je danas ovo velelepno zdanje sedište Skupštine grada Beograda. Novi dvor je velelepno zdanje u kojem se nalazi sedište Predsedništva Republike Srbije. Kao spomenik kulture nalazi se pod zaštitom države. Izgradjen je izmedju 1911. I 1922. godine, a tada je njegova svrha bila isključivo rezidencijalna. Zdanje Narodne skupštine- prvi projekat skupštine izradio je Konstantin Jovanović 1891. godine. Medjutim zbog političkih dogadjaja i ekonomskih uslova gradnja objekta je odložena nekoliko godina, i tada je poverena arhitekti Jovanu Ilkiću, pobedniku na novoraspisanom konkursu za projektovanje zgrade Narodne skupštine Srbije. Zvaničan početak gradnje palate označen je polaganjem kamna temeljca 27. avgusta 1907. godine u prisustvu kralja Petra I Karadjordjevića i prestolonaslednika Djordja, narodnih poslanika i diplomatskog kora. Hram Svetog Save - je najveći srpski pravoslavni hram na Balkanu, a izgradjen je na mestu gde je Kodža Sinan - paša navodno spalio mošti Svetog Save, osnivača srpske pravoslavne crkve. Izgradnja hrama otpočeta je 15. Septembra 1935. godine, a tada je patrijarh Varnava izvršio osvećenje temelja. Crkva Svetog Marka izgradjena je izmedju 1931. I 1940. godine ali je izbijanje Drugog Svetskog rata pomelo izgradnju, u tom periodu izvršeni su samo gradjevinski radovi Crkva Svetog Marka izgradjena je u srpsko-vizantijskom stilu, po modelu manastira Gračanica..... Ručak. Odlazak za Zemun. Nekada zaseban grad Zemun, a danas opština u sastavu Grada Beograda, je u 3. veku pre nove ere ovaj kraj je naselilo keltsko pleme Skordisci i nazvalo ga Taurunum. Najviša tačka Zemuna je brdo Gardoš, sa koga se pruža pogled na ceo Zemun, Dunav i centar Beograda. Tu je i 36 metara visoka Milenijumska kula, poznata i kao Kula Sibinjanin Janka, koju su 1896. podigle mađarske vlasti. Oblast oko Gardoša prepoznatljiva je po uskim ulicama sa kaldrmom i specifičnoj arhitekturi. U podnožju, na Zemunskom keju na obali Dunava nalaze se brojni restorani sa živom muzikom, kafići i klubovi. To je i popularno šetalište, stecište lokalnih alasa i umetnika, uz marine za čamce i galerije. Beograd ima toliko mnogo tajni jedna od njih krije ceo grad ispred površine grada, više od stotina pećina,kanala, tunela, pričaju priču o svojoj vezi sa carstvima i državama koje su vladale ovde tokom vekova. U petom veku Beogradsku tvrdjavu su uništili Huni i u ranom srednjem veku došlo je do navale varvarskih plemena. Legenda kaže da je čak Atilin grob leži na ušću Dunava i Save tačnije u samom srcu tvrdjave. Istoričari tvrde da je prva kafana u Evropi otvorena upravo na Dorćolu davne 1522. Tada se služila samo crna kafa te se pretpostavlja da otuda i potiče i naziv ove srpske institucije. Zbog svoje strateške lokacije na ušću dveju reka, između Zapada i Istoka, Beli grad je oduvek bio poprište istorijskih događaja. Oko Beograda su se vodile bitke u 115 ratova i on je bio sravnjen sa zemljom čak 44 puta. Povtatak u hotel. Večera. Noćenje.

3.dan BEOGRAD - FRUŠKA GORA - SREMSKI KARLOVCI - PETRVARADIN - NOVI SAD (140 km).

Doručak. Odlazak na Frušku goru. Na prostoru 50 km dužine i 10 km širine na sremskoj planini Fruška gora, smešteno je šesnaest srpskih pravoslavnih manastira, od kojih je većina raspostavljena kao živeća. Ova jedinstvena kulturno-istorijska celina utvrđena je za kulturno dobro od izuzetnog značaja za Republiku Srbiju 1990. godine, a predložena je i za upis na listu svetske baštine UNESKO-a. Šire područje Fruške gore od davnina je bilo bogato svetilištima, a tokom 16. i 17. veka na ovom prostoru je zabeleženo 35 manastira. Od vremena nastanka ovi manastiri nebrojeno puta su pljačkani, rušeni i napuštani, a najozbiljnije su stradali tokom Drugog svetskog rata. Nekoliko manastira je teško oštećeno i tokom NATO bombardovanja 1999.Obilazak manastira. KRUŠEDOL: manastir sagrađen 1515. godine od strane vladike Maksima Brankovića i njegove majke Angeline. HOPOVO: manastir u kome se zamonašio prosvetitelj Dositej Obradović. Ikonostas je radio Teodor Kračun. BEOČIN: prvi pouzdan pomen o manastiru zabeležen je u turskim popisima iz 1566. i 1578. godine početkom XVII veka crkva je u ruševinama. Novi hram, koji danas postoji podignut je na starom crkvištu ktitorstvom M. Milakovića koji je dao 9.000 forinti u tu svrhu. JAZAK: po narodnom predanju Jazak je osnovao Srpski despot Jovan Branković i postoji kao ženski manastir do 1774.g. Posvećen je Vavedenju Presvete Bogorodice. Nastavak putovanja. Rasuti između zelenih obronaka Fruške gore i plavog Dunava, Sremski Karlovci čuvaju bogatu riznicu srpske kulture i duhovnosti u svojim građevinama od neprocenjive istorijske vrednosti, a na njegovim ulicama se i danas slave vino i grožđe uz poeziju Branka Radičevića. Sremski Karlovci su vinogradarski gradić koji je tokom istorije potpadao pod vlast raznih naroda koji su svoj interes nalazili na ovim prostorima, ali to je ovu varoš činilo još bogatijom. Svi narodi koji su se doseljavali, ostavili su neki trag svoje kulture i utkali je u zajedničko kulturno bogatstvo Sremskih Karlovaca. Kažu da u Sremskim Karlovcima svaka zgrada, kuća i ulica priča neku slavnu priču jer je ovaj grad bio duhovni i kulturni centar Srbije. U veličanstvenoj zgradi Patrijaršije ostali su očuvani ikonostasi čuvenih srpkih umetnika Teodora Kračuna i Uroša Predića. Smeštena uz Patrijaršiju beli se Saborna crkva sa zelenim kupolama koje je konstruisao Zaharije Orfelin. Crkva je posvećena Svetom Nikoli, a u njoj se danas čuvaju vredne freske, slike Paje Jovanovića kao i mošti Svetog Arsenija Sremca, drugog srpskog arhiepiskopa. Odmah pored nje nalazi se Rimokatolička crkva posvećena Sv. Trojstvu, a potiče iz 1768. Godine. U Sremskim Karlovcima je osnovana prva srpska gimnazija koja se nalazi u samom centru grada.Gimnaziju je osnovao mitropolit Stefan Stratimirović 1791. godine uz dopuštenje cara Leopolda Drugog i uz pomoć bogatih Karlovčana koji su svoj novac uložili u prvu srpsku gimnaziju. Na ovom području od praistorije su živeli razni narodi. Ručak. Odlazak za Petrovaradin. Petrovaradinska tvrđava koja je simbol grada, datira iz srednjeg veka, ali su je u obliku koji danas postoji sagradili Austrougari koji su dugo vladali ovim prostorima. Petrovaradinska tvrdjava izuzetno ostvarenje fortifikacijskog graditeljstva XVIII veka, predstavlja jedno od najsloženijih, najvećih i najbolje očuvanih artiljerijskih bastionih utvrdjenja ovog dela Evrope. Obuhvata prostor severnih obronaka Fruške gore, na desnoj obali Dunava. Sa najvišom kotom od 125 metara nadmorske visine, zauzima dominantan položaj nad jugoistočnim delom Panonske nizije. Jedna od legendi kaže da su upravo zanatlije i trgovci koji su službovali u tvrđavi, a kojima je bilo zabranjeno da se u njoj nastanjuju, podigli naselje koje će u vekovima koji slede postati jedan od najlepših gradova u ovom delu Evrope – Novi Sad ili “srpska Atina” kako ga zbog njegove izuzetne kulture i istorije još zovu. Ispod Petrovaradinske stene, male panonske planine Fruške gore, nastao je grad na Dunavu, koji postoji tek nešto više od 300 godina. Prvi put je spomenut 1694 godine, dve godine pošto je počela gradnja Petrovaradinske tvrdjave U trorečju Dunava, Tise i Save gde su se sučelile tri civilizacije-Hrišćanskog Istoka, hrišćanskog Zapada i islama našle su utočište brojne etničke i verske grupe. Srbi su to tle nazvali Vojvodina. Na Petrovaradinskoj steni, Rimljani su podigli utvrdjenje, koje su kasnije Madjari obnovili a Turci održali. Posle proterivanja Turaka, krajem XVII veka, Austrijanci su podigli mostobran, a oko njega je niklo naselje vojnika, zanatlija i trgovaca. Isprva je naselje nazvano Racko-Srpsko selo, a kasnije Petrovaradinski šanac. Kada se naselje uvećalo, posle prestanka ratova početkom XVIII veka, gradjani željni slobode uspeli su, uz finansijski otkup od 80.000 forinti, da od carice Marije Terezije izdejstvuju status slobodnog grada, pod imenom Novi Sad. Bilo je to 01.februara 1748. godine. Smeštaj u hotel. Večera. Noćenje.

4.dan NOVI SAD - SOMBOR - SUBOTICA (160 km).

Doručak. Odlazak za Sombor. Kao u bajci u kojoj je vreme na trenutak stalo, ovaj grad je uspeo da očuva šarm prošlosti, i da ga na čudesan način spoji sa duhom ljudi, godina i vremena koji su dolazili i prolazili kroz zaseoke i ulice nekada graničarskog grada i vojničke varoši. Svi ti različiti narodi, zajedno sa svojim osobenostima i karakteristikama dali su jedinstveni pečat ovoj vojvođanskoj varošici koji ona danas sa ponosom nosi. Od naselja Cobor sent Mihalj, kako se Sombor prvi put u nekim zapisima pominje, do sedišta paše i nahije kada je pripadao Segedinskom sandžaku, preko vojne varoši do slobodnog i kraljevskog grada. Prošli su vekovi, različita uređenja i ljudi a ovaj grad je opstajao, menjajući svoje obrise i izgled, ali nikada srž i nepopravljivi duh i šarm. Upravo ta različita uređenja i ljudi, učinili su da Sombor ili „Zelengrad“ kako ga još nazivaju, dobije današnje obrise. Obrise, koji su od njega načinili jednu mirnu varošicu, jednu „Firencu u malom“ sa fascinantnom arhitekturom, drvoredima dugim 120 kilometara i starim fijakerima, koji mu daju romantičnu notu. Idiličnu atmosferu Sombora upotpunjuju i veliki broj salaša i etno kuća, koje okružuju grad. Srce Sombora čine četiri venca, odnosno ulice kojima su obuhvaćene najveće znamenitosti i građevine. Venci posvećeni srpskim vojvodama iz Prvog svetskog rata Živojinu Mišiću, Stepi Stepanoviću, Radomiru Putniku i Petru Bojoviću ispunjavaju centar ovog mesta draguljima arhitekture raznolikih stilova stvarajući unikatan i fascinantan spoj lepote, stila i različitosti. Gradska kuća predstavlja najreprezentativnije zdanje neoklasicizma i dragulj u urbanističkoj fizionomiji Sombora. Na Trgu Svetog Đorđa najviše pažnje privlači istoimena velika pravoslavna crkva izgrađena 1761. godine na temeljima stare turske crkvice.Pored ovih zdanja arhitektonsko, kulturno i istorijsko bogatstvo Sombora čine i Kamelićanska crkva, Srpska čitaonica, Galerija „Milan Konjović“, Županijsko zdanje, Manastir Svetog Arhiđakona Stevana i mnoge druge građevine. Ipak, lepota ovog grada nije samo u velikom broju istorijskih spomenika, već i u bogastvu zelenih površina, koju čini preko 18 000 stabala i dugih, prelepih aleja koju oduzimaju dah.Kompletan užitak je da se drvoredima provozate nekim od starih fijakera koji su obeležje ovog malog vojvođanskog mesta koji ima mnogo toga da pokaže i pruži. Ručak. Nastavak puta za Suboticu. Smeštaj u hotel. Večera. Noćenje.

5.dan SUBOTICA - BEOGRAD (190 km).

Doručak. Kulturni centar Vojvodine i jedan od najlepših gradova u Srbiji, Subotica je u 16. veku bila i prestonica jednog gotovo bajkovitog carstva. Kroz svoju dugu istoriju, Subotica je često menjala vladare, države i nazive. Promenila je preko 200 imena – zvala se i Zabadka, i Szent Maria, i Maria Tereziopolis… Njom su vladali i Ugari i Turci i Srbi, bila je i u Hazburškoj i Otomanskoj imperiji, zatim u Jugoslaviji.Ljudi su na prostoru današnje Subotice živeli od najdavnijih vremena, a u neposrednoj blizini grada otkriveni su tragovi naseobina starih više od 3.000 godina. Mnogo vekova kasnije, u spisima koje pamti istorija, Subotica se prvi put pominje 1391. pod mađarskim imenom Zabadka, a pretpostavlja se da od ovoga potiče i današnji mađarski naziv Subotice – ”Szabadka” što znači “drago, slobodno mesto”.Od davnina u njemu su se nastanjivali ljudi najrazličitijih nacionalnosti i veroispovesti, pa ovde i danas živi više od 20 nacionalnih manjina. sva ta raznolikost Suboticu je pretvorila u pravi muzej kultura i veroispovesti – ovde se nalazi jedna od tri aktivne sinagoge u Srbiji, protestantska crkva, mnogobrojni rimokatolički i pravoslavni verski objekti, kao i novoizgrađena džamija.Svi ovi hramovi ujedno su i tragovi bogate kulture na ovim prostorima, a blizina prelepog Palićkog jezera omogućava da posetioci Subotice uživaju u odmoru koji spaja kulturne i prirodne lepote kraja. Ručak. Povratak za Beograd.